Asprochaliko یک مکان باستان شناسی کوچک در انتهای جنوبی اپیروس ، یونان است.
براساس اطلاعات موجود در این سایت ، این پناهگاه سنگی بین سالهای 1964 تا 1966 کشف شده و دارای یک توالی 6 متری از لایه های موسیرین و سرخپوشان فوقانی است. بیش از نیم میلیون ابزار سنگی پوسته پوسته و قطعات استخوانی حیوانات در طی کاوش ها پیدا شد. این سایت از 100000 سال پیش مورد استفاده قرار گرفته است ، احتمالاً در بهار و پاییز توسط شکارچیان عشایری که گله های حیوانات را از طریق کوههای اپیروس دنبال می کردند. شواهد استخوانی این سایت حاکی از آن است که در این دره باریک در حوالی رودخانه لوروس گله های گوزن های قرمز ، گوزن ، ایبکس ، شفق و حتی کرگدن زندگی کرده و مهاجرت کرده اند.
پایه رسوبات مربوط به دوره پارینه سنگی میانه است و ابزارهای سنگ چخماق یافته ها را مشخص می کنند. بسیاری از سطوح سرخپوشان میانه این پایه و سطوح بالایی را جدا می کنند که "شواهدی از یک صنعت ابزار سنگی تحت سلطه تیغه های" پشتیبان "کوچک (تیغه هایی که یک لبه با روتوش آن پر شده است) به عنوان نقاط پرتابه استفاده می شود." (راونلز و موری 28)
Curtis Runnels و Tjeerd Van Andel ، در باستان شناسی منظر در اپیروس جنوبی ، یونان I نشان می دهند که به نظر می رسد Asprochaliko "یک سایت بسیار تخصصی در یک سیستم سلسله مراتبی بزرگتر" بوده است. و این که جمعیت کل استان Preveza در آن زمان "احتمالاً محدود به یک باند کوچک واحد حدود 25 تا 75 نفر بود که بطور فصلی ساکن بودند (116).
همین منبع می گوید غار آسروچالیکو مدتی در پایان دوره پلیستوسن (130) رها شد.
پایه های پناهگاه پاندیون در حین کاوش برای ساخت موزه آکروپولیس که اکنون در گوشه شرقی آکروپولیس وجود دارد کشف شد. پناهگاه دیواری با فضای باز 40 x 17 5 متر و در حدود 450 پیش از میلاد ساخته شده است تا احتمالاً در جشنواره پاندیون (همه زئوس) خدمت کند. در دو ناحیه که از یک دیوار جدا شده بودند تقسیم شده است. منطقه غربی به عنوان یک پناهگاه مورد استفاده قرار گرفته و در طول برنامه ساختمان Perikles ساخته شده است (یا بازسازی شده) ، در حالی که قسمت شرقی مربوط به دوره قبل از Perikles است و اعتقاد بر این است که از آن به عنوان یک منطقه خدمات برای جشنواره استفاده شده است.
WW2 ، مشروعیت خود را تأمین می کنند. تاریخ جنگ به ابزاری مهم برای ثبات سیاسی ، برای "پرورش میهن پرستانه" جوانان و به عنوان ایده مشترک برای متحد کردن مردم تبدیل شده است.
مورمانسک: "هانا عزیزاوا ، 14 ساله ، می گوید: تاریخ برای من بسیار جالب است. من سال بعد امتحان می دهم.
ما در موزه جنگ در سالن بدنسازی شماره 9 در شهر مورمانسک قطب شمال روسیه قرار داریم. اتاق بیش از 20 متر مربع نیست. دیوارها مملو از تصاویر ، پوسترها و نقاشی ها است. موارد شیشه ای در امتداد دیوارها آثار باستانی مختلفی را از جنگ نشان می دهد. اسناد ، کتابها ، کارتهای شناسایی ، مدالها.
جنگ بزرگ میهنی
اتحاد جماهیر شوروی در 22 ژوئن 1941 مورد حمله آلمان هیتلر قرار گرفت و این کشور پس از جنگ در سال 1939 شروع به جنگ کرد.
نوبت جنگ در جبهه شرقی ، نبرد در مورد استالینگراد ، ولگاگراد فعلی ، در طول زمستان 1942-42 بود.
ضرر و زیان در هر دو طرف حدود 1.5 تا 2 میلیون نفر تخمین زده می شود و نبرد خونین ترین جنگ توصیف می شود.
نیروهای آلمانی هرگز نتوانستند بعد از استالینگراد بهبود یابند. برلین در ماه مه 1945 سقوط کرد.
اتحاد جماهیر شوروی حدود 27 میلیون شهروند در طول جنگ ، نظامی و غیرنظامی را از دست داد.
تعداد معدودی از دانش آموزان به تازگی تاریخ جنگ را از قطب شمال به مخاطبان متشکل از جانبازان ، روزنامه نگاران و سیاستمداران نروژی - به زبان انگلیسی مسلط ارائه داده اند. بخش اعظم تاریخ جنگ از مورمانسک مربوط به کاروان های کشتی و جبهه لیتسا است - خط مقدم بن بست بین کرکینز و مورمانسک که در آن ده ها هزار سرباز شوروی و آلمانی سقوط کردند.
معاون مدیر مدرسه ، ناتالیا گالایوا ، می گوید این موزه در سال 1988 به دنبال جانبازان جنگی از انگلیس به دیدار مورمانسک در رابطه با روز پیروزی در 9 مه ساخته شد.
وی گفت: "ما در مورد مشکلات جنگ با جانبازان انگلیسی در مورد یک فنجان چای صحبت کردیم. بعد از مدتی شروع به جمع آوری نامه ها ، عکس ها ، کتاب ها و سایر اطلاعات کردیم و در نهایت تصمیم گرفتیم که یک موزه در مدرسه افتتاح شود. گالایوا می گوید ، ما همچنین با جانبازان انگلیس مطابقت داشتیم.
این موزه پس از فعالیت مدرسه برای دانش آموزان داوطلبانه است و در آموزش های منظم گنجانده نشده است. خود دانش آموزان راهنمایی هایی را برای مهمانان و همچنین سخنرانی های دیگر در صورت تقاضا ارائه می دهند. گالایوا می گوید ، بازدید کنندگان بیشتر دانش آموزان دیگر ، جانبازان جنگ و هیئت های خارجی هستند.
جانبازانی که موفق به رسیدن به موزه نمی شوند می توانند از خانه دانش آموزان بازدید کنند.
ما معتقدیم که جوانان برای شناخت تاریخ کشورشان بسیار مهم هستند. و ما از قدردانی این افراد که جان خود را در طول جنگ داده اند سپاسگزاریم. در واقعیت ، تمام خانواده های روسی به دلیل جنگ متحمل شدند. این کار برای بزرگداشت آنها نه تنها برای دانش آموزان ما بلکه برای میهمانان ما از خانه و همچنین در خارج از کشور بسیار مهم است. گالایوا می گوید ، صلح زندگی است و ما باید این را به خاطر بسپاریم.
دانش آموزان مدرسه ژیمناستیک شماره 9 که در موزه جنگ مدرسه شرکت می کنند ، همه بالاتر از میانگین علاقه مند به تاریخ هستند. برخی نیز در مدرسه کلاسهای اضافی در تاریخ را می گذرانند.
اما مانند بسیاری از خانواده های روسی ، بسیاری از دانش آموزان نیز اقوامی دارند که در WW2 شرکت کرده اند.
پدربزرگ بزرگ من در طول جنگ در دریا بود. ایگور راپتسسکی (16) می گوید ، تاریخ برای من از روش های دیگری اهمیت بیشتری دارد.
در سال 710 ، نخستین پایتخت دائمی ژاپن در نارا تأسیس شد ، شهری که از پایتخت چین الگو گرفته است. صومعه های بزرگ بودایی در پایتخت جدید ساخته شدند. صومعه ها به سرعت چنان نفوذ سیاسی قدرتمندی به دست آوردند که برای حفظ موقعیت امپراتور و دولت مرکزی ، پایتخت در سال 784 به ناگوکا منتقل شد و سرانجام در 794 به هایان ( کیوتو ) که در آنجا بیش از هزار سال باقی بماند. .
یکی از ویژگی های دوره های نارا و هین ، کاهش تدریجی نفوذ چینی ها است که با این وجود ، همچنان قوی باقی مانده است. بسیاری از ایده های وارداتی به تدریج "ژاپنی سازی" شدند. به منظور پاسخگویی به نیازهای خاص ژاپنی ، چندین دفتر دولتی علاوه بر سیستم دولتی تأسیس شد که بعنوان مثال از مدل چینی کپی شد. در هنرها نیز جنبشهای بومی ژاپن به طور فزاینده ای رایج شدند. توسعه هجا های کانا باعث شده است که ادبیات ژاپنی واقعی ایجاد شود. چندین فرقه جدید بودایی که در دوره هین از چین وارد می شدند نیز "ژاپنی شده" بودند.
از جمله بدترین شکست های اصلاحات تایکا اصلاحات ارضی و مالیاتی بود: مالیات بالا منجر به فقر زدایی بسیاری از کشاورزان شد که پس از آن مجبور شدند ملک خود را بفروشند و مستاجر صاحبان بزرگتر زمین شوند. علاوه بر این ، بسیاری از اشراف و صومعه های بودایی موفق به مصونیت مالیاتی شدند. در نتیجه ، درآمد دولت کاهش یافت و با گذشت قرن ها ، قدرت سیاسی به طور پیوسته از دولت مرکزی به سمت صاحبان بزرگ مستقل زمین تغییر یافت.
فوجی وارا خانواده در صحنه سیاسی از دوره هیان بیش از چندین قرن از طریق ازدواج استراتژیک با خانواده سلطنتی و با اشغال تمام دفاتر سیاسی مهم در کیوتو و استان های عمده کنترل می شود. قدرت قبیله در سال 1016 با فوجیوارا میچیناگا به اوج خود رسید. با این وجود بعد از میشیگانا ، توانایی رهبران فوجیوارا رو به زوال قرار گرفت و نظم عمومی حفظ نشد. بسیاری از مالکان زمین برای محافظت از خواص خود سامورایی را استخدام کردند. بدین ترتیب طبقه نظامی بیشتر و بیشتر تحت تأثیر قرار گرفت ، به خصوص در ژاپن شرقی.
برتری فوجیوارا در سال 1068 به پایان رسید که امپراطور جدید گو- سانجو تصمیم گرفت به تنهایی کشور را اداره کند و فوجیوارا نتوانست او را کنترل کند. در سال 1086 برو سانجو تجاوز کرد اما از پشت صحنه سیاسی حکومت کرد. این شکل جدید از دولت تحت عنوان دولت اینسی نامیده شد . امپراطوران اینسی از سال 1086 تا 1156 هنگامی که طاهرا کیوموری رهبر جدید ژاپن شد ، قدرت سیاسی را اعمال کرد.
در قرن دوازدهم میلادی ، دو خانواده نظامی با پیشینه اشرافی قدرت زیادی به دست آوردند: خانواده های میناموتو (یا گنجی) و تایرا (یا هایک). Taira جایگزین بسیاری از اشرافیان فوجیوارا در دفاتر مهم شد در حالی که میناموتو با آوردن بخش هایی از شمال هونشو تحت کنترل ژاپن در جنگ اوایل نه سال (1050 - 1059) و جنگ سه سال بعد (1083 - 1087) تجربه نظامی کسب کرد.
پس از Heiji Rising (1159) ، یک مبارزه برای قدرت بین این دو خانواده ، Taira Kiyomori به عنوان رهبر ژاپن تکامل یافت و از 1168 تا 1178 از طریق امپراتور این کشور را اداره کرد. تهدیدات عمده ای که وی با آن روبرو شد ، نه تنها رقیب میناموتو ، بلکه صومعه های بودایی بطور فزاینده شبه نظامی بود که مرتباً جنگهایی بین یکدیگر به راه می انداختند و نظم عمومی را مختل می کردند.
پس از مرگ کیوموری ، قبایل Taira و Minamoto با یک جنگ تصمیم گیری برای برتری ، جنگ Gempei ، که از سال 1180 تا 1185 به طول انجامید ، جنگیدند. با پایان جنگ ، مایناموتو توانست برتری طاهرا را پایان دهد ، و Minamoto Yoritomo موفق شد. به عنوان رهبر ژاپن وی پس از از بین بردن همه دشمنان بالقوه و حاد خود ، از جمله اعضای نزدیک خانواده ، به شوگان (بالاترین افسر نظامی) منصوب شد و در شهر زادگاه خود کاماکورا دولت جدیدی تأسیس کرد .
